As festas de Sigüeiro

Santa Eufemia es un municipio español de la provincia de Córdoba, Andalucía. En el año 2005 contaba con 1.021 habitantes. Su extensión superficial es de 189 km² y tiene una densidad de 5,4 hab/km². Se encuentra situada a una altitud de 561 msnm y a 101 km de la capital de provincia Córdoba, Santa Eufemia es la primera población en el reino de Córdoba, que aparece con topónimo cristiano en fechas inmediatas a su conquista. El origen de su nombre es difícil de precisar. Algunos investigadores lo atribuyen a la posible presencia de un núcleo mozárabe en la población a la que denominarían con este nombre, siendo aceptado el mismo por Alfonso VII a la hora de su conquista; otros creen que lo impuso directamente el rey, al ser un nombre muy repetido por las mesnadas gallegas en estos años de avance reconquistador.
El historiador Arjona Castro, se inclina por la primera hipótesis: la traducción castellanizada del topónimo mozárabe Sant Qunyah también (Ufimya o Uqunya), que aparece en la obra del geógrafo árabe al-Idrisi, al describir los itinerarios medievales del territorio cordobés.
Por el contrario la tradición oral de Santa Eufemia, muy arraigada entre la población, atribuye este nombre al hecho de que treinta y tres caballeros italianos, integrantes de las huestes del monarca castellano, y naturales de la región de Calabria, lugar de fuerte veneración de esta Santa, fueron los que arengados por el propio rey al grito de "Santa Eufemia", tomaron por asalto el castillo apoderándose de la villa y dándole dicho nombre. De hecho a los naturales de Santa Eufemia se les denomina con el gentilicio de "calabreses" y la "Hermandad de la Santa", es el fiel reflejo de esta tradición, respondiendo al tipo de cofradías militares con las primigenias insignias de Bandera, Estandarte, Junco, Alabarda y Tambor, coincidiendo en este caso el número de "hermanos" (así llamados los cofrades) con el de los treinta y tres supuestos caballeros conquistadores.
En el sitio donde -según la tradición- acamparon las tropas de Alfonso VII, se erigió la actual Ermita, en la que se procesiona a "Santa Eufemia" el domingo de Resurrección.

Despedida hasta el año que viene

Como remata o curso envíovos esta foto como despedida ata o ano que ven. Espero que teñades un bo verán e que o pasedes moi ben. Estaremos en contacto. Eu vou intentar, cando vaia por aí, sacar fotos da natureza e mostrárvolas.... ao mellor a vos tamén vos apetece, por se acaso mirarei de vez en cando o blog.

Unha animación de volcáns

Ola de novo con vos. Hoxe tráiovos unha animación que miña nai atopou no blog de Antonio Alonso . Eu estou estudando os volcáns e pensei que vos gustaría.

more about "BBC Mundo - Ciencia y Tecnología - Gu...", posted with vodpod

Os planetas do Sistema Solar

A Fervenza de Dombodam

Estas fotos son dunha fervenza que hai cerca da casa dos meus avós. Pertence o concello de Arzúa e está nun lugar chamado Dombodan. Espero que vos gusten as fotos . Neste noso mundo hai cousas moi bonitas.
Miña nai estame a ensinar como poñelas en algúns programas na rede, estas quedaron chulas ¿non si?

Castiñeiro

Nome científico: Castanea Vulgaris

Nome común: castiñeiro,castañeiro,castaño.

Descrición:

Árbore de ata uns 30 m.Tronco groso e dereito. Cortiza cincenta-pardusca. Copa alta, esférica moi ramosa e densa.

Follas: Simples e aserradas.

Flores: É unha árbore anxiosperma, con flores unisexuais.

As masculinas son alongadas con 8-12 estames. As femininas reunidas en grupos de tres situadas ao pé das masculinas.

Floración: florece en maio e xuño. A polinización é entomógama.

Froito: é a castaña que se agrupa de 1 a 3 en ourizos provistos de espiñas moi punzantes. Madura entre setembro e outubro. Durante moito tempo foron moi importantes na alimentación dos galegos ata que chegou a pataca de América.

Hábitat: habita en lugares frescos de bosques caducifolios, sobre solos lixeiros e profundos con substracto silíceo.

Podemos atopala por toda Galicia, pero é máis abundante na parte oriental.

Especie: especie leñosa moi importante.

Utilidad: utilízase en medicina, contra a diarrea, en infusions, é util contra as infeccións da gorxa e a tose. A cortiza contén un colorante coa que se prepara un tinte negro. Pero, sobre todo, a castaña cómese asada. crúa ou cocida; nos magostos está riquísima e é un bo motivo para argallar festas por todo o país ao longo dos meses de outono e sanmartiño.

Fieito ou helecho:

Nome científico: Asplenium.

Nome común: Fieitos ou Helechos.

Descripción:Son plantas sen flores.Tampouco teñen sementes nin froitos.Estas plantas reproducense mediante esporas.

Follas:Son moi grandes. Chámanse frontes e adoitan ser compostas.

Esporas: As esporas son unhas células especiais que poden dar orixe a novas plantas.As esporas dos fieitos formanse na parte traseira das follas nunhas zonas escuras chamadas soros.

Hábitat:Habitan en lugares húmidos e con pouca luz.

Aproveitamento:Tradicionalmente usábase para chamuscar os porcos e para instribuílo nas cortes.

Auga e xeo

Ola, de novo con vós. Eu xa estou dando o tema da materia, é moi difícil, ou a min parécemo, neste tema falamos dos diferentes estados (sólido, líquido e gasoso). Por iso pensei que tal vez vos gustaría ver este vídeo onde aparece a auga nos diferentes estados. E de paso recórdovos os diferentes pasos para acadar os estados:

• De sólido a líquido o proceso chámase FUSIÓN.
• De líquido a gas o proceso chámase EVAPORACIÓN.
• De gas a líquido o proceso chámase CONDENSACIÓN.
• De líquido a sólido o proceso é SOLIDIFICACIÓN.

Bueno déixovos co vídeo onde ides ver todo isto do que estou a falar.
Ata pronto. Cando cheguedes a este tema decídeme si vos resulta tan difícil como a min.

DESERTO DO SÁHARA

Descripción: ocupa casi 9000000 quilómetros cadrados e exténdese ao largo de dez países.
O seu 70% está formado por grava e rochas soltas.

Localización: atópase no norte de África, e, xunto co australiano, é o deserto máis grande do mundo.

Medio físico: o terreo é areento no que só se ven dunas de area.

Seres vivos:
Pola escasez da auga o Sahara está casi privado de vexetación. As plantas están adaptadas ao medio ambiente para reducir a evaporación e aumentar a absorción da auga.
Podemos encontrar algúns arbustos como os cactos e os cardóns .
Os cactos son as plantas típicas do deserto, almacenan auga nos talos e teñen as follas reducidas a espiñas, co que ao mesmo tempo evitan a perda da auga e están protexidos.
Os cardóns son arbustos parecidos aos cactos pero algúns botan flores.

Os animais tamén están adaptados a escasez da auga.
Algúns animais do deserto do Sahara son o dromedario,a serpe, o fenec , o escarabello peloteiro e o escorpión.
Os dromedarios son animais que poden pasar varios dias sen beber. Usan a graxa das súas chepas como reserva de auga.
As serpes desarrollan as súas actividades ao solpor para evitar as altas temperaturas.
O fenec é un raposo do deserto. As súas grandes orellas son un efectivo mecanismo de reflixeración.
O escarabello peloteiro arrastra bolas de excrementos sobre a area. Fainas rodar empuxándoas coas súas patas traseiras e as leva ata a súa guarida. A femia deixa un ovo na gran bola .

TUNDRA

Titulo+descripción:Tundra é unha formación vexetal composta de fungos e liques algunhas gramineas e arbustos enanos propios de climas frios y com poucas precipitacións.

Localizacion:Comprende as areas situadas arredor dos 70 de latitude (ainda dentro do circulo polar)esta limitado ao hemisferio Norte.

Medio físico:E un deserto por que case non chove.

Seres vivos:Hai brións, liques, herbas,salgueiros,renos,lebre e moitos mais...

Problemas:O quencemento e moi grabe por que se quece o xeo aumenta a auga.

Solucióm:Non producir lume non tirar lixo...

Biografia:Ten moitos arbustos e liques,salgueiros e tamén ten 200 especies de plantas.

A selva amazónica

Localización: Encontrase en América central e do Sur, África central, Malasia e Indonesia.

Medio físico:As selvas tropicales caracterízanse por esta

r en zonas cun clima que nunca cambia, 25 ºC e moi húmido, con abundantes precipitacións de hasta 4500 mm por ano.

Seres vivos:

Productores: O manglar é unha árbore que medra sobre a agua. As raíces fúndense na auga e sosteñen plantas.

Consumidores: Os monos viven en partes altas das árbores. Os felinos soen cazar ao amencer.

Problemas: A selva do Amazonas cobre 7.000.000 km apesar de terse talado xa unha superficie coma Europa.

SELVA ECUATORIAL

Esta chea de árbores e animais e encontrase no ecuador.

O seu clima e calido e chuvioso e o seu relevo e chá ten duas estacións.

Os productores so as plantas sobre todo as secuoias.

Os consumidores primarios son os monos e paxaros.

Os carnívoros son serpes e jaguares tamen os ai acuáticos son as pirañas e caimans

O seu problema e a

Editado por Xian

AS PLANTAS CARNÍVORAS

Estas plantas son outro grupo ben diferenciado no mundo vexetal.

Obtén a maior parte das súas necesidades de alimento mediante a captura de animais, sendo os máis habituais insectos e artrópodos.

As plantas atraen e atrapan as súas presas, das que absorben os nutrientes que necesitan .

As plantas carnívoras encóntranse en lugares onde o chan é pobre, onde hai unha gran carencia de nitróxeno, normalmente en terras ácidas e pantanosas, ou rexións tropicais,polo que requiren un hábitat bastante húmido.

Editado por Rodrigo

LOUREIRO

Nome científico: Laurus nobilis

Nome común: loureiro,gamallo,laurel

Descripción :

Arbusto autóctono de folla perenne con flores da clase das anxiospermas.Tronco dereito,cortiza parda,grisacea e lisa.Copa baixa,cónica densa e dun verde moi escuro.

Follas : simples,puntiagudas e de cor verde escura.

Flores : unisexuais e brancas.Florece entre febreiro e abril.Polinización:automógama (por inxertos)

Froitos:vaga de 10-15 mm,ovoide e carnosa.

Sementes :unha por vaga diseminadas polas aves.

Orixinaria da rexión Mediterránea.

Habita en barrancos húmidos e umbrosos do litoral.Existe un bosquete na illa de Cortegada, única en Europa.

Aproveitamento :

• Arbore ornamental.
• Valor medicinal.
• Alimento para varias especies.
• Condimento.
• A madeira utilizase en marquetería
• O ramo de loureiro é símbolo de victoria,con el coroábase aos heroes e aos poetas.

Non me fagas dano

As árbores son vida, imprescindibles para todos os seres vivos. Escoita e le esta plegaria que se atopa no Parque de Rosalía de Castro en Lugo.

O CARBALLO

Nome científico: Quercus Robur L.

Nome común: Carballo

Descrición: Árbore autóctona, de folla caduca, con flores, anxiosperma e que pode pasar de corenta metros de altura. Tronco dereito. Corteza gretada, grosa e de cor parda. Copa globosa.

Foto feita por Isabel en Senra.

Follas: Alongadas, con borde ondulado e de cor verde escura.

Flores: Unisexuais, flor feminina e flor masculina. Florece entre abril e maio. A polinización é polo vento.

Froito: O seu froito é a landra.

Semente: Rica en amidón. Madura en setembro.

Orixe: Esta árbore é orixinaria de Europa, Asia e do Norte de África.

Habita en bosques caducifolios. É a árbore máis típica do país aínda que cada vez hai menos. É abundante no norte e no oeste de Galicia.

Aplicacións: A súa madeira é moi utilizada na construción naval. A súa cortiza utilízana para curtir pieles. As landras sérvenlle de alimento aos porcos e aos xabaríns.

Traballo realizado por Isabel e Rodrigo

As árbores máis altas da terra

Ola, son María, teño 10 anos e estudo 5º de primaria, igualiño que vos. A vosa profe Inés, invitoume a compartir con vós este blog, e faime moita ilusión contarvos cousas do noso mundo que eu estou aprendendo.

Hoxe vouvos falar das árbores máis altas do mundo: as sequoias. Este foi un traballo que fixen para o cole, espero que vos guste e que poidamos seguir compartindo cousas entre todos.
Nome científico: Sequoia sempervirens
Nome vulgar: secuoia, leño vermello de California.
O seu nome foi adicado a Sequoiah, da dos Cheroquee, que inventou un alfabeto para o dialecto da súa tribu.
Descripción : Árbore perenne, moi robusto, que pode acadar ata 100 m.de altura.O seu tronco e moi groso, a cortiza de cor vermella con fondas estrías que se desprenden en placas. Follas aciculares, ríxidas e de cor verde oscuro polo haz e algo blanquecinas no envés. Foi introducida en Europa en 1843. En Galicia hai unha moi grande no castelo de Soutomaior en Pontevedra.
A súa apariencia e o seu aire de misterio foron aproveitados polo cine en películas como "El retorno del Jedi" ou para os escenarios prehistoricos de "Parque Jurásico"

A sequoia da foto ten ata nome, chámase Founder's tree e está no parque Humboldt de California, mide 108 metros de altura e case 4 m. de diámetro

Bosque caducifolio

Bosque caducifolio de antonio villasenín veiras

View more documents from guest83a3948.